Οι Γάλλοι, διατείνονται ότι «η ευγένεια υποχρεώνει». Οι καλοί τρόποι, τις περισσότερες φορές, σε σώζουν από δυσάρεστες καταστάσεις. Με την ευγένεια μπορείς να αντιμετωπίσεις με αξιοπρέπεια οποιαδήποτε κατάσταση. Δυστυχώς όμως κάποιες φορές, ξεχνάμε τους καλούς τρόπους σπίτι μας, μαζί με τα κλειδιά μας…
Στην πρώτη μου άδεια από το στρατό, πήγα Κινηματογράφο μαζί με την Σαλώμη. Ήθελα να τιμήσω την κουλτούρα διώχνοντας την μιζέρια της στρατιωτικής ζωής. Η βραδιά ξεκίνησε από τα Costa Cafe στην πλατεία Κοραή, με ζεστή σοκολάτα, φρέσκο κέικ, ατελείωτα τσιγάρα (τότε υπήρχε ακόμα η καλή συνήθεια τα καταστήματα τα κέντρου να έχουν χώρους και για καπνιστές) και την επισκόπηση του περιοδικού τύπου των Αθηνών.
Η επόμενη στάση ήταν ο Κινηματογράφος ATTIKON στην Σταδίου (χτισμένος την δεκαετία του ’30 ως θέατρο) ο οποίος διατηρεί ακόμα την μεγαλοπρέπειά του, εάν φυσικά κανείς παραβλέψει τους τοξικομανείς και τους άστεγους που βρίσκονται στην είσοδο του.
Αφού προμηθευτήκαμε τα εισιτήριά μας, κατευθυνθήκαμε προς το foyer για να αγοράσουμε τα απαραίτητα pop corn. Καθώς περιμέναμε στην ουρά, έβγαλα το πορτοφόλι μου και με ένα μαγικό τρόπο, που ακόμα δεν έχω καταλάβει, μου έφυγε από τα χέρια και κατέληξε μέσα στην τσάντα της μπροστινής κυρίας, η οποία για στανική σύμπτωση ήταν ανοιχτή. Κοίταξα για μια στιγμή την Σαλώμη και μηχανικά, χωρίς να το σκεφτώ, έβαλα το χέρι μου μέσα στην τσάντα για να πάρω το πορτοφόλι.
Φυσικά εκείνη το κατάλαβε, τράβηξε απότομα την τσάντα της, στέλνοντας με στο διάολο, νομίζοντας πως είχα σκοπό να την κλέψω… Μαύρισε ο κόσμος γύρω μου. Καθώς ήμουν στρατιώτης, ήδη φανταζόμουν τον εαυτό μου υπόδικο στο Στρατοδικείο Αθηνών για απόπειρα κλοπής… Το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω με σπαρακτικό ύφος «το πορτοφόλι μου είναι μέσα στην τσάντα σας…», ευτυχώς που η Σαλώμη με το αθώο προσωπάκι της έλυσε την παρεξήγηση, καθώς εγώ τα είχα τελείως χαμένα. Αμέσως μετά γνωριστήκαμε και με το security του κινηματογράφου, ο οποίος για καλή μας τύχη είχε δει τι είχε γίνει…
Αφ’ ότου λύθηκε η παρεξήγηση, πήγαμε σε μια ήσυχη γωνία για να ηρεμήσω. Απορημένη με ρώτησε «μα καλά πώς το έκανες αυτό;», ήμουν τόσο αναστατωμένος που δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα…
Noblesse oblige
Noblesse oblige
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυγένεια είναι μία δυσεύρετη αρετή, ξεχασμένη.
Για πολλούς θεωρείται τυπικότητα. Άλλοι πάλι, προσπαθούν να είναι ευγενικοί - ανεπιτυχώς - νομίζοντας ότι έτσι θα επιτελέσουν έναν σκοπό.
Για μερικούς άλλους ρετρό συμπεριφορά.
Δεν καταλαβαίνουν όμως ότι η ευγένεια πηγάζει από την ψυχή και όχι από το στόμα!
Υ.Γ. Σπαρταριστή ιστορία
Βρε άτομο, όλα σε εσένα έχουν συμβεί τέλος πάντων; Και εδώ θα αναφωνήσω Oh mon dieu! χαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θα συμφωνήσω με την προλαλησασα, η ευγένεια δε μπορεί να γίνει λόγια ή πράξεις αν δεν είναι κομμάτι του εαυτού μας...
Την καλησπέρα μου :)