Υπάρχουν πολλά ινστιτούτα, ιδρύματα και οργανώσεις όπου οργανώνουν ομιλίες. Συνήθως, μετά την τοποθέτηση του κεντρικού ομιλητή ακολουθούν ερωτήσεις και σχόλια από τους ακροατές. Με αυτό τον τρόπο όλοι είναι ικανοποιημένοι. Ο ομιλητής πιστεύει, ότι έχουν απήχηση οι απόψεις του και οι παρεμβαίνοντες ακροατές, ότι εκφράζοντας την άποψή τους, θα αναγνωριστεί από τους άλλους ως σημαντική.
Μαζί με τον Αριστείδη βρεθήκαμε σε ομιλία, γνωστού ινστιτούτου των Αθηνών. Οι παρεμβάσεις του οποίου, διαμορφώνουν με ποικίλους τρόπους τις απόψεις της παγκόσμιας κοινότητας στα φλέγοντα ζητήματα (όχι, δεν ήταν η λέσχη Βilderberg – αλλά δεν μου επιτρέπεται να πω περισσότερα…)
Παρακολουθήσαμε, ευλαβικά, μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία, με θέμα τις πολλαπλές επιλογές που προσφέρονται στον σύγχρονο άνθρωπο (πάνω σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του) και στον τρόπο δημιουργίας ενός μηχανισμού επιλογής των επιλογών, με αποτέλεσμα να καταλήγει (ο άνθρωπος) στην επιλογή αυτή που θα του προσφέρει ευτυχία!!!
Μετά το τέλος της ομιλίας, έγινε πιο έντονο το ήδη υπάρχον πρόβλημα… Η ομιλία ήταν μαγνητοσκοπημένη και ο αξιόλογος ομιλητής, είχε αφήσει 3 λακέδες στη θέση του. Ο πρώτος με αξιοπρέπεια και σοβαρότητα διεύθυνε (βαρετά) την συζήτηση, κοιτάζοντας συνεχώς το ρολόι του. Ο Δεύτερος, ειρωνικός, σνομπ, με ελιτίστικο ύφος (ψευδό) διανοούμενου, πίστευε ότι απευθύνεται σε Ζουλού και δεν δέχονταν ερωτήσεις…
Ο τρίτος στα μαύρα ντυμένος, σα λαδωμένος ποντικός, με ύφος νονού της νύχτας, έκανε τοποθετήσεις τύπου «να σου πω - εγώ που ξέρω - να σου εξηγήσω κτλ» κάνοντας παράλληλα κατάχρηση κρύων ανεκδότων, στα οποία ανταποκρίνονταν μόνο η κοπέλα του. Για μια στιγμή η συζήτηση ξέφυγε από τις «επιλογές» και πήγε στην ζοφερή καθημερινότητα. Αφού μας πληροφόρησε πως διατηρεί 2 καταστήματα στη Ρουμανία (είσαι μια Μάρκα εσύ…) μας διαβεβαίωσε πως δεν επικρατεί παντού διαφθορά και πως πολλοί εφοριακοί είναι στη φυλακή, «και πού το ξέρεις ρε λαμόγιο, έχεις πάει στη φυλακή να τους μετρήσεις;;;» - εύλογη απορία…
Φύγαμε με τον Αριστείδη με ανάμικτα συναισθήματα, περπατώντας την Πανεπιστημίου, έξω από την Φιλεκπαιδευτική Εταιρία, θυμηθήκαμε τον Γιάγκο Πεσματζόγλου «ανταλλάσσαμε στοχασμούς με τον Παναγιώτη Κανελόπουλο… πάνω σε όλα τα θέματα»…
Ο tempora o mores!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου