Η ζήλια είναι, αδιαμφισβήτητα, πολύ δυνατό συναίσθημα που προκαλεί έντονες αντιδράσεις (φόβο, θυμό, στενοχώρια) σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα με το εάν είναι μορφωμένοι, καλλιεργημένοι ή αξιοπρεπείς. Ζήλια ένιωθε η Ελένη Βλάχου, ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο Τάκης Χορν, για τον Γιάγκο Πεσματζόγλου δεν είμαι σίγουρος, αλλά δεν έχει σημασία…
Είναι πολύ οδυνηρή κατάσταση, για αυτόν που τη βιώνει και πιστεύω ότι χρειάζεται κατανόηση και στήριξη. Εξάλλου όλα τα συναισθήματα όταν μοιράζονται, όταν ανεβαίνουν στη επιφάνεια, ξεθωριάζουν και σχετικοποιούνται.
Η Βιολέτα, η οποία είναι από τα πιο ευγενικά και γλυκομίλητα πρόσωπα που έχω γνωρίσει, το βράδυ εκείνο, στο σπίτι της Τρισεύγενης, κάθονταν σε αναμμένα κάρβουνα. Δεν συμμετείχε στην συζήτηση, δεν είχε αγγίξει το φαγητό της, δεν έπινε το ποτό της. Ήταν βυθισμένη στις σκέψεις της. Τα μάτια της ήταν καρφωμένα στο κινητό της.
Ξαφνικά αυτό χτύπησε και με ένα salto mortale, βγήκε έξω από δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα. Άναρθρες και ακατανόμαστες κραυγές ακούστηκαν… πραγματικά δεν μπορούσα να φανταστώ τι μπορεί να πει και κυρίως τι μπορεί να ακούσει ένας άνθρωπος. Μετά από λίγο σιωπή... (πάει… σκέφτηκα έπαθε αποπληξία!).
Ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται η Βιολέτα με ένα πονηρό χαμογελάκι… «Εντάξει, τώρα είμαι καλά – γυρνάει σπίτι του», μας εξήγησε ότι έγινε χαμός γιατί ο Freedom, είχε πάει στο Πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας στο Βέλο…
Εάν έλεγε ότι είχε πάει στον Άρη, πιο φυσιολογικές αντιδράσεις θα είχε εισπράξει. Ο Ονούφρης είχε πεθάνει στα γέλια, η Τρισεύγενη προσπαθούσε να καταλάβει τι είναι το Βέλο. Εγώ ποιο σφαιρικά, υποστήριξα με θέρμη την θέση, ότι οι άνθρωποι δεν είναι χωράφια για να τα περιφράζεις και την επέπληξα με αυστηρό ύφος «Εσύ τι είσαι καμιά Λούλα; – που είναι επίπεδο;».
Σε όλες τις παραπάνω αντιδράσεις απάντησε αφοπλιστικά «Δεν ξέρω τι μου λέτε εσείς… στο πανηγύρι αυτό, πάνε όλες για να βρούνε γαμπρό»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου