Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΥΡΑΜΙΔΑ ΤΟΥ ΜΥΚΕΡΙΝΟΥ


Κάθε επισκέπτης που πηγαίνει στην Αίγυπτο και σέβεται τον εαυτό του, πρέπει να δει τις Πυραμίδες, έτσι και εγώ βρέθηκα σε αυτές πριν από δύο χρόνια. Αγνόησα τις συμβουλές και τις οδηγίες του συνοδού μας και απομακρύνθηκα από το γκρουπ (πάντα το κάνω αυτό – αλλά είμαι βέβαιος πως κάποια μέρα θα φάω το κεφάλι μου). Βρέθηκα έτσι πίσω  από την μεγάλη πυραμίδα του Χέοπα και θαύμαζα την μικρότερη του Μυκερίνου. Σε αυτό το σημείο πρέπει να ομολογήσω πως πιο εντυπωσιακό είναι το οροπέδιο της Γκίζας, ως φυσική ομορφιά, παρά οι ίδιες οι πυραμίδες.
Ενώ περπατούσα, ολοένα και απομακρυνόμουν από την τουριστική πλευρά, κάποια στιγμή  καταλαβαίνω ότι δύο ύποπτες φάτσες με περιεργάζονται, δεν έδωσα σημασία και προχώρησα – κάποια στιγμή ο ένας με πλεισίασε και  μου ζήτησε τσιγάρο, σε μια γλώσσα που θύμιζε αγγλικά με λίγα γαλλικά και με αρκετά αραβικά. Σκέφτηκα, τι βλάκας που ήμουν και πως άδικα ανησύχησα – οι άνθρωποι τσιγάρο ήθελαν… Ξαφνικά, ο άλλος ήρθε από πίσω μου και επεχείρησε να αφαιρέσει την φωτογραφική μου μηχανή.  Φοβήθηκα πάρα πολύ – αλλά του αντιστάθηκα, φωνάζοντας βοήθεια, σε όλες τις γλώσσες που γνωρίζω.
Από το πουθενά εμφανίζεται μια κοπέλα, η οποία φορούσε μια ροζ μαντίλα, μαζί με άλλους τρείς και σε άπταιστα αγγλικά ρώτησε εάν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, πριν προλάβω να απαντήσω, οι δύο τύποι είχαν αρχίσει να τρέχουν. Ευχαριστώντας τους από μηχανείς θεούς, γνωρίστηκα μαζί τους, ήταν μια παρέα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Καίρου, ένα νιόπαντρο ζευγάρι και δύο φίλοι τους.
Το ήδη θερμό κλίμα έγινε θερμότερο όταν τους είπα ότι ήμουν έλληνας με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια. Είναι πράγματι απίστευτο πόσο καλά υποδέχονται τους έλληνες στις αραβικές χώρες. Αλλά δεν μου έκανε αυτό εντύπωση.
Πραγματική εντύπωση μου έκαναν τα ίδια τα πρόσωπα, η μόρφωσή τους και η ευγένεια τους. Δεν είχαν καμία σχέση με το μέσο Αιγύπτιο που βλέπει ένας τουρίστας, ο οποίος είναι δουλικός περιμένοντας κάποιο φιλοδώρημα. Αυτοί ήταν περήφανοι και αξιοπρεπείς. Με συνόδευσαν μέχρι το λεωφορείο οπού και χαιρετηθήκαμε.
Λυπάμαι που δεν κράτησα επαφή μαζί τους, αλλά είμαι βέβαιος πως αυτά τα παιδιά θα ήταν ανάμεσα στους διαδηλωτές στην πλατεία Ταχρίρ…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου